Ανεφάρμοστο στα πλαίσια της Ευρωζώνης, χωρίς κομματική νομιμοποίηση αλλά με “πρωτότυπες” ιδέες το “Σχέδιο Ανασυγκρότησης” του κ. Τσίπρα

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Η μοιραία αντίφαση του “Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης” που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη είναι ότι υπόσχεται την παραμονή της Χώρας στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. και συγχρόνως… τη μη τήρηση θεμελειωδών πολιτικών και κανονισμών τους καθώς και την ανατροπή συμβάσεων με τις οποίες έχει δεσμευθεί η χώρα μας.

Ο κ. Βούτσης υπήρξε σαφής: “Εμείς δεν είμαστε της λογικής των ισοδύναμων μέτρων”!

Υπόσχεται ουσιασικά ο κ. Τσίπρας μια “μη διαπραγμάτευση” με την Ευρωζώνη (αυτό που ό ίδιος απέδωσε στον πρωθυπουργό)… μέσα στην Ευρωζώνη.

Και αυτά όταν:

- Η κοινή λογική συμπεραίνει πως, στην Ευρώπη που λειτουργεί με δημοκρατικούς κανόνες, είναι αδύνατο, η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών, των κοινοβουλίων τους (εθνικών και ευρωκοινοβουλίου) και των κυβερνήσεών τους να δεχτεί τις απαιτήσεις μιας μικρής μειοψηφίας.

- Οι αποφασίζοντες στην Ευρωζώνη, χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση, επαναλαμβάνουν κάθε τόσο εδώ και χρόνια μονότονα: “Η Ελλάδα θα έχει τη στήριξη των εταίρων της ανεξάρτητα από την κατάσταση που θα επικρατεί στις αγορές μόνο αν τηρεί τα συμφωνηθέντα”.

- Σύντροφοι του κ. Τσίπρα, μέχρι και μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνουν με κείμενά τους στην ISKRA ότι, στα πλαίσια της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης είναι αδύνατο να εφαρμοστούν πολιτικές με τις οποίες δεν θα συμφωνούν τα θεσμοθετημένα Όργανά τους (υπενθυμίζοντάς μας και τους Κανονισμούς της Ε.Ε. για τη δημοσιονομική επιτήρηση των κρατών-μελών της, αυτήν για όλα τα κράτη της Ε.Ε. και την αυστηρότερη, για τα κράτη με δανειακά προγράμματα έως ότου αποπληρωθεί το 75% του χρέους τους).

2. Το “Σχέδιο” της Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει και κάποιες “πρωτότυπες” ιδέες.

(α) Μας είπε ο κ. Τσίπρας: “Έχουμε μία άλλη λογική, μιλάμε για την ενίσχυση της ζήτησης, την τόνωση της απασχόλησης, που θα φέρει πίσω την πολυπόθητη ανάπτυξη”.

Η γνωστή μας παλαιά λογική, η πριν από την “άλλη” λογική του κ. Τσίπρα, λέει κάτι εντελώς διαφορετικό:

Την ανάπτυξη και, μαζί της, την αύξηση της απασχόλησης την φέρνουν κυρίως η αύξηση της παραγωγικής ικανότητας και της παραγωγικότητας μιας χώρας.

Χωρίς παραγωγική ικανότητα και παραγωγικότητα, η αύξηση της ζήτησης έχει ως δυσμενή αποτελέσματα, εκτός άλλων, την αύξηση των εισαγωγών και τη μείωση της απασχόλησης.

(β) Ο ίδιος, μη απαντώντας στην ερώτηση “Σε αυτή την πρώτη περίοδο μετά την εκλογική σας νίκη και τη δημιουργία Κυβέρνησης θα χρειαστεί να δανειστείτε; Και τι θα κάνετε με τα χρήματα τα οποία περιμένουμε από το ΔΝΤ στην επόμενη περίοδο, θα τα πάρετε;”, δήλωσε:

“Ανεξάρτητα και προτού έχουμε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουμε καταστρώσει και θα υλοποιήσουμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Αυτό το σχέδιο ανασυγκρότησης δε βασίζεται στη λογική ότι κάποιος θα μας δανείσει λεφτά για να προχωρήσουμε”.

Όμως, ποια χώρα σήμερα αποκλείει τη χρηματοδότηση με δανεισμό των “σχεδίων ανασυγκρότησης” ή “επανεκκίνησης της οικονομίας” της;.

3. Το “Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης” της Θεσσαλονίκης αποκλίνει σε σοβαρά ζητήματα από τις θέσεις της Πολιτικής Απόφασης του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ (που εγκρίθηκε μόλις πριν από 13 μήνες).

Μέχρι να εγκριθεί από ένα επόμενο Συνέδριο, το “Σχέδιο” της Θεσσαλονίκης θα βρίσκεται χωρίς κομματική νομιμοποίηση.

4. Αντί για πρόχειρα, αποσπασματικά και γενικόλογα κείμενα, όπως το “Σχέδιο” της Θεσσαλονίκης, ας συντάξουν οι αρμόδιοι του ΣΥΡΙΖΑ τα εξής, απαραίτητα για την υλοποίηση των υποσχέσεών τους, Σχέδια Νόμου κι ας τα καταθέσουν στη Βουλή:

- Το Σχέδιο Προϋπολογισμού του 2015 ή του 2016 (ανάλογα με το πότε πιστεύουν ότι θα είναι στην κυβέρνηση).

- Το Σχέδιο Νόμου για “ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα” (για το οποίο μόνο κοινοτοπίες ακούμε από τον κ. Μηλιό).

- Το Σχέδιο Νόμου για το “Πρόγραμμα Ανάπτυξης” (του οποίου μόνο τους “άξονες”, τους “πυλώνες” κ.τ.τ. παρουσιάζει κάθε τόσο ο κ. Δραγασάκης).

Η ανάγκη για τη σύνταξη αυτών των Σχεδίων Νόμου είναι επείγουσα, αφού ο κ. Τσίπρας πιστεύει πως οι εκλογές θα γίνουν πολύ σύντομα και πως απ’ αυτές θα προκύψει κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλιώς, πώς να πιστέψουμε ότι οι αρμόδιοι του ΣΥΡΙΖΑ, που μετά δύο χρόνια διαβουλεύσεων δεν έχουν ακόμα καταφέρει να συμφωνήσουν μεταξύ τους για τα βασικά αυτά Κείμενα, θα μπορέσουν να τα ετοιμάσουν, να τα συμφωνήσουν μέσα στο κόμμα τους και με τους συμμάχους τους στην κυβέρνηση, να τα φέρουν σε Συνέδριο (για να εγκριθούν οι αποκλίσεις τους από τις Αποφάσεις του Ιδρυτικού Συνεδρίου) και τελικά να τα καταθέσουν στη Βουλή έγκαιρα, μόλις γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ;